Nawożenie warzyw kwasami humusowymi

Prawidłowy odczyn gleby, właściwa jej struktura i wysoka zawartość próchnicy to podstawowe czynniki zapewniające optymalny wzrost i plonowanie wszystkich upraw. Niestety w wielu gospodarstwach są kwaśne gleby, o niskiej zawartości próchnicy, w następstwie czego tracą one prawidłową strukturę, mają zachwiane stosunki wodno-powietrzne oraz chemizm gleby. To wszystko prowadzi do blokowania dostępności wielu składników pokarmowych i spadku efektywności nawożenia mineralnego.

Czynniki regulujące zapas próchnicy w glebie

Zawartość próchnicy w glebie jest jednym z najważniejszych czynników decydujących o jej żyzności oraz wpływających na wzrost roślin, wysokość plonu i jego jakość. Do czynników regulujących jej zapas należy racjonalny system uprawy roli i roślin, odpowiednie zmianowanie, nawożenie organiczne (obornik, komposty, nawozy zielone) oraz stosowanie preparatów humusowych, takich jak Rosahumus.

Właściwości próchnicy

Próchnica wpływa na właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne gleby, decyduje o jej strukturze i właściwościach sorpcyjno-buforujących. Działa jak lepiszcze strukturotwórcze, powodując sklejanie elementarnych cząstek w większe, tym samym powstaje struktura gruzełkowata gleby. Próchnica poprawia zasobność gleb. Jej związki mogą zmagazynować od 4 do 12 razy więcej składników pokarmowych niż część mineralna gleby.

Pojemność wodna związków próchniczych

Związki próchniczne mają wysoką pojemność wodną. Mogą zatrzymać nawet pięciokrotnie więcej wody, niż same ważą, i to w formie dostępnej dla roślin. Jest to właściwość, która ma szczególne znaczenie dla gleb piaszczystych, ponieważ ich pojemność wodna zależy głównie od zawartości substancji próchnicznych. Bardzo ważny jest także bezpośredni stymulujący wpływ na rozwój roślin.

Próchnica glebowa związkiem złożonym

Próchnica glebowa jest związkiem złożonym – składa się z wielu frakcji o różnej barwie, rozpuszczalności w wodzie i łatwości mineralizacji. Głównym składnikiem próchnicy są kwasy humusowe.

Czynniki warunkujące przemiany w próchnicy

Powstawanie i rozkład próchnicy jest procesem ciągłym, ale zachodzącym wolno. Na przemiany próchnicy w glebie wpływa system uprawy, rodzaj uprawianych roślin, zmianowanie oraz stosowanie nawozów organicznych.

Czynniki, jak uproszczenia w płodozmianie, częsta uprawa na tym samym polu warzyw, częste stosowanie herbicydów, brak nawożenia organicznego, prowadzą do spadku zawartości próchnicy, degradacji gleb i spadku ich żyzności.

Gleby w Polsce

Większość gleb Polski jest uboga w próchnicę. W zależności od regionu gleby ubogie w próchnicę i słabo próchniczne (o zawartości <2 % próchnicy) stanowią 40–72 % gruntów ornych w Polsce.

Konsekwencje niskiej zawartości próchnicy w glebach

Niska zawartość próchnicy w glebach prowadzi do spadku ich właściwości fizykochemicznych, zaburzeń w pobieraniu składników pokarmowych, osłabienia zdolności gromadzenia wody z opadów, a w następstwie ograniczenia wzrostu i plonowania roślin uprawnych.

Wypłukiwanie składników pokarmowych przez wodę

Duża ilość opadów w okresie wegetacji oraz aktywność mikroorganizmów glebowych w okresie zimy (kiedy gleba nie zamarza) powodują bardzo duże straty składników pokarmowych uwolnionych w procesie mineralizacji substancji organicznej, a duża ilość wody z topniejącego śniegu powoduje wypłukiwanie składników pokarmowych uwolnionych z próchnicy w głąb profilu glebowego.

Przy pełnej pojemności wodnej gleby następny opad w wysokości10 mm powoduje wypłukanie azotu na głębokość7 cm. przy dużej ilości opadów na glebach ubogich w próchnicę straty azotu dochodzą do 80 kg/ha. Silnie wypłukiwane są także potas (szczególnie na glebach lekkich) oraz magnez i siarka.

Rosahumus

Aby zapobiec stratom azotu, potasu i magnezu oraz dalszej degradacji gleb i poprawić wzrost oraz plonowanie warzyw, polecamy zastosować Rosahumus.

Rosahumus, produkowany przez belgijską firmę Rosier, jest nawozem organiczno-mineralnym, zawierającym kwasy humusowe, potas i żelazo. Otrzymuje się go w procesie alkalicznej ekstrakcji leonardytów – kopaliny będącej formą pośrednią miedzy torfem a węglem brunatnym. są one końcowym efektem trwającego kilkadziesiąt milionów lat procesu humifikacji materii organicznej. Środek zawiera 85 % kwasów humusowych, 12 % K2o oraz 0,6 % żelaza. Kwasy humusowe z Rosahumusu swoją szczególną bioaktywnością przewyższają pięciokrotnie kwasy humusowe z innych źródeł materii organicznej. Substancja organiczna zawarta w oborniku czy kompoście w większości ulega mineralizacji, a w mniejszej części humifikacji prowadzącej do powstania próchnicy, w tym kwasów humusowych.

Działanie Rosahumusu

Rosahumus działa jak środek kondycjonujący glebę, biokatalizator procesów glebowych i biostymulator rozwoju roślin. Jego działanie jest długookresowe, co potwierdzają prowadzone badania. Stosowanie Rosahumusu jest szczególnie efektywne w gospodarstwach o niskiej zawartości próchnicy, w których nie stosuje się obornika.

Kwasy humusowe zawarte w nawozie pozytywnie wpływają na żyzność gleb oraz wzrost roślin ze względu na wysoką sorpcję wymienną kationów, zawartość tlenu i dużą pojemność wodną:

  • poprawiają strukturę gleb i stosunki wodno-powietrzne, a na glebach ciężkich i zlewnych zapewniają lepsze ich przewietrzanie i retencję wody.
  • zwiększają pojemność wodną gleb lekkich, zmniejszają zagrożenie suszą, zapobiegają erozji i powierzchniowym spływom wody.
  • aktywizują rozwój mikroorganizmów glebowych.
  • zwiększają dostępność składników pokarmowych.
  • zatrzymują rozpuszczone nawozy mineralne w strefie korzeniowej i zmniejszają ich wypłukiwanie.
  • działają jak naturalny chelat jonów metali (wapń, żelazo, magnez, potas, mangan), dzięki temu ułatwione jest ich pobieranie przez rośliny.
  • stymulują rozwój systemu korzeniowego oraz rozwój i rozprzestrzenianie się pożytecznych mikroorganizmów glebowych, np. Azotobacter, Nitrosomonas.

Stosowanie Rosahumusu

Rosahumus należy stosować w formie oprysku doglebowego w zespole uprawek przygotowujących glebę (przed siewem nasion lub sadzeniem rozsady warzyw) w dawce 3-6 kg/ha. po oprysku nawóz najlepiej wymieszać z glebą.

Na glebach piaszczystych, ubogich w próchnicę, nawóz najlepiej stosować 2–3 lata pod rząd, a następnie co 3–4 lata. We Francji, Belgii, Holandii i Niemczech Rosahumus jest powszechnie stosowany w formie oprysku dolistnego 1–3 razy w sezonie, w dawce 150-200 g/ha.

Wpływ Rosahumusu na warzywa

Wpływ nawozu Rosahumus na plonowanie i jakość warzyw jest bardzo korzystny. Stosowanie środka zdecydowanie poprawia efektywność nawożenia oraz opłacalność uprawy warzyw.

Pozytywny wpływ na środowisko kwasów humusowych

  • Dzięki lepszemu wykorzystaniu składników pokarmowych z zastosowanych nawozów zmniejszają ich straty oraz ograniczają wymywanie azotanów w głąb profilu glebowego i do wód gruntowych.
  • Zmniejszają zasolenie gleb.
  • Zapobiegają erozji gleb poprzez zwiększenie działania koloidów glebowych.
  • Zapewniają lepszy rozwój roślin i ich systemu korzeniowego.

Polecane strony:

  • Oficjalna strona nawozu Rosahumus – zalecenia stosowania, wyniki doświadczeń, opinie rolników.