Program nawożenia papryki

Program nawożenia papryki. Przez wiele lat uważano, że uprawa papryki w warunkach polowych jest zawodna. Tymczasem wraz z rozpropagowaniem odmian heterozyjnych o krótkim okresie wegetacyjnym. W szczególności bardzo popularnych odmian o grubej ściance owocni. Uprawa papryki w gruncie staje się coraz bardziej stabilna.

Nawożenie papryki

Papryka wykazuje bardzo duże zapotrzebowanie na wodę i składniki pokarmowe. Niedostatek wody może być szczególnie dotkliwy w okresie kwitnienia. Zawiązywania owoców i może się nawet przyczyniać do ich masowego zrzucania. Niedobór wody powoduje także zaburzenia w transporcie wapnia z gleby i zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia suchej zgnilizny wierzchołkowej owoców. Sama obecność wapnia w glebie może się czasami okazać się niewystarczająca.

Aby wapń został skutecznie przetransportowany do liści i owoców, powinien być efektywnie pobrany przez korzenie. Wymaga to właściwej temperatury, wilgotności i odpowiedniego rozbudowania systemu korzeniowego. Przedłużający się okres suszy może spowodować zahamowanie pobierania wapnia i jego transportu w roślinie.

Folanx Ca 29

Niektóre pierwiastki, takie jak potas, magnez, czy nawet jon amonowy NH4, gdy występują w nadmiernej ilości, potrafią skutecznie ograniczać pobieranie wapnia. W kwaśnych glebach z kolei pierwiastkiem silnie ograniczającym pobieranie wapnia jest glin. W takiej sytuacji, w okresie wzrostu owoców papryki, efektywnym sposobem ograniczania suchej zgnilizny wierzchołkowej jest dolistne stosowanie nawozów wapniowych. W tym celu, w okresie od początku kwitnienia do fazy przebarwiania owoców, można stosować Folanx Ca29, który zawiera 29% wapnia (Ca) w postaci łatwo przyswajalnego mrówczanu wapnia. W trakcie wegetacji istnieje możliwość wykonania 5–10 aplikacji tym środkiem w dawce 5 kg/ha.

Metalosate Calcium

Bardzo cennym rozwiązaniem jest również zastosowanie dolistnego nawozu wapniowego Metalosate Calcium zawierającego 6% wapnia skompleksowanego aminokwasami, które wpływają na jego dobrą przyswajalność. W uprawie papryki Metalosate Calcium w dawce 1,5–2 l/ha. Stosujemy po wytworzeniu pąków kwiatowych, w pełni kwitnienia oraz nieco później – po wytworzeniu pierwszych owoców.

Likwidacja niedoborów

Nawozem, który również może być przydatny w ograniczaniu niedoborów wapnia, jest CaTs aplikowany w dawce 5–10 l/ha. To płynny nawóz wapniowy z siarką przeznaczony dolikwidacji niedoboru wapnia i siarki. Wapń i siarka występują w nawozie w postaci tiosiarczanu wapniaCaTs jest nawozem bardzo dobrze rozpuszczalnym w wodzie. Gwarantuje to jego efektywność i w porównaniu z innymi nawozami może być bezpiecznie stosowany nawet w dużym stężeniu, a tym samym i w większych dawkach.

Zasolenie podłoża

Papryka jest rośliną bardzo wrażliwą na zasolenie podłoża, co również może prowadzić do zaburzeń w transporcie wapnia. W tej sytuacji do nawożenia papryki należy stosować wysoko skoncentrowane nawozy bezchlorkowe. Fosfor i potas należy dostarczyć w całości przed sadzeniem rozsady wraz z 30–40 kg azotu. Pozostałą część azotu powinno się zastosować pogłównie. Pierwszy raz po upływie 3–4 tygodni od sadzenia, a następnie jeszcze dwukrotnie, co 2–3 tygodnie. Jeżeli nie wykonuje się analiz glebowych, to orientacyjne roczne dawki składników pokarmowych w uprawie papryki wynoszą: 120–170 kg N, 100–200 kg P2O5, 100–240 kg K2O. W celu ich uzupełnienia, przed sadzeniem rozsady można wysiać od 350 do 800 kg/ha nawozów bezchlorkowych z mikroelementami Rosafert 5–12–24 lub Rosafert 12–12–17.

Rhizozum N

Ze względu na wrażliwość papryki na zasolenie należy je stosować w jak najdłuższym terminie przed sadzeniem rozsady. Ponieważ nadmierne nawożenie papryki azotem może opóźniać kwitnienie i owocowanie pogłówne, jego stosowanie trzeba prowadzić bardzo ostrożnie. W celu ograniczenia wysokich dawek azotu warto skorzystać z pomocy szczepionki bakteryjnej Rhizosum N zawierającej w 1g środka 1 miliard tzw. jednostek tworzących kolonie bakterii Azotobacter vinelandii. Rhizosum N w dawce 25 g/ha stosuje się do 2 tygodni od wysadzenia rozsady w pole. Badania prowadzone w uprawach rolniczych wykazały, że zastosowanie szczepionki pozwala na lepsze wykorzystanie azotu w nawożeniu mineralnym i pozwala ograniczyć jego dawkę nawet o 2/3.

Stmulatory rozwoju

W uprawie papryki  preferowane są gleby żyzne i przewiewne o nieco wyższym odczynie (pH: 6,7–7,2) i właściwej zawartości wapnia w granicach 600–1200 mg Ca/dm3 podłoża. Ważna jest również bardzo duża zawartość próchnicy, dlatego też przed wysadzeniem rozsady do gruntu warto wykorzystać produkt poprawiający strukturę gleby i częściowo regulujący zawartość związków próchnicznych.  Rosahumus, który można zastosować w dawce 3–6 l/ha. Ponieważ papryka jest rośliną ciepłolubną, to szczególnie w początkowym okresie wzrostu, zaraz po wysadzeniu rozsady, może być narażona na różne stresy. W tym także te związane ze zbyt niską temperaturą. W tym okresie istnieje możliwość ograniczenia negatywnych skutków stresu poprzez opryskiwanie plantacji stymulatorem Startus Active w dawce 3–5 l/ha.

Biostymulatory

Nawozy, które mają duże znaczenie w procesie syntezy najważniejszych hormonów roślinnych biorących udział w początkowym okresie rozwoju korzeni. W późniejszym okresie wegetacji taką funkcję mogą spełnić produkty z alg, jakimi są Algex (5 l/ha) oraz Lamina Vigor (3 l/ha). Lamina Vigor to wyciąg z alg morskich Laminaria digitata –z wysoką zawartością aminokwasów. Można go stosować w celu poprawy odporności przed patogenami, aby zapewnić właściwy potencjał plonowania, ale także wtedy, kiedy istnieje potrzeba szybkiego odbudowania zdolności upraw do wydania wysokiego plonu po okresie suszy czy zaistnieniu innych czynników stresowych.

Oporność na niekorzystne warunki

Zwiększenie odporności roślin na niekorzystne warunki atmosferyczne wspomaga również stosowanie do nawożenia dolistnego nawozów ASX Tytan Plus (0,2 l/ha) oraz ASX Krzem Plus (0,5 l/ha). W przypadku tego pierwszego zawarte w nawozie fitohormony oraz tytan (0,6%) stymulują syntezę chlorofilu w liściach oraz aktywizują proces fotosyntezy, dzięki czemu roślina produkuje więcej asymilatów. Po jego zastosowaniu wzrasta również synteza chlorofilu. Zwiększa to zawartość zielonego barwnika roślin i podnosi efektywność fotosyntezy.

Tymczasem krzem zawarty w nawozie ASX Krzem Plus osadza się na warstwie bezpośrednio pod skórką, ograniczając jej penetrację przez choroby grzybowe. Jest to możliwe dzięki specjalnej formulacji SIS (Silicon Insurance System). Zastosowanie technologii SIS umożliwia ciepłolubnej papryce utworzenie warstwy izolacyjnej zabezpieczającej przed chłodem oraz ograniczającej nadmierną utratę wody w okresie suszy. Krzem wspomaga także rośliny w pobieraniu innych składników pokarmowych.

Nawożenie dolistne papryki

W razie potrzeby do nawożenia dolistnego papryki w trakcie wegetacji można wykorzystać nawozy wysokofosforowe z mikroelementami, takie jak Rosasol 8–50–12 (4–5 kg/ha) lub ASX Fosfor Plus (3–4 kg/ha). Do dolistnego żywienia potasem nadają się natomiast ASX Potas Plus (2–3 kg/ha) lub Rosasol 8–17–41 (3–4 kg/ha). Nawozy z serii ASX, a także Rosasol 8–17–41 najlepiej zastosować z dodatkiem 1 l biostymulatora na bazie aminokwasów roślinnych, np. z Protaminalem.

Z kolei do uzupełnienia cennych mikroelementów można skorzystać z zestawu mikroelementów w postaci nawozu Mikrostar complex (0,5–1,0 kg/ha), który można łączyć ze środkami ochrony roślin, jak również z innymi nawozami dolistnymi. Mikrostar complex warto stosować również z Protaminalem (aminokwasy roślinne), (1 l/ha), co ułatwi przyswajanie mikroelementów.

Dr Janusz Mazurek