Nawożenie papryki – kilka ważnych faktów
Papryka ma duże wymagania pokarmowe – produkując 1 kilogram owoców, roślina pobiera 3,5 5 g azotu, 0,7 1 g fosforu, 7 8 g potasu, 4,5 5 g wapnia i 1 1,2 g magnezu. Największe zapotrzebowanie na składniki odżywcze wykazuje w okresie silnego wzrostu wegetatywnego.
Iwona Polewska Jankowiak
Uprawa papryki wymaga dostarczenia azotu w formie amonowej, która najlepiej wpływa na wzrost wegetatywny. Kolejną fazą, podczas której roślina ma zwiększone zapotrzebowanie na azot, jest zawiązywanie i formowanie się owoców. Jak wiadomo, N jest uznawany za najbardziej plonotwórczy pierwiastek, ale przenawożenie nim może mieć zły wpływ na jakość owoców i na tempo ich dojrzewania. Ponadto skraca okres przydatności po zbiorczej. Papryka jest bardzo wrażliwa na chlorki i zasolenie. Ważne, aby do nawożenia pogłównego stosować nawozy ogrodnicze – bezchlorkowe, takie jak Rosafert 12-12-17 czy Qrop Complex Top K (oparty jest na saletrze potasowej i szczególnie polecany w okresach z deficytem opadów).
Papryka jest bardzo wrażliwa na chlorki i zasolenie. Ważne, aby do nawożenia pogłównego stosować nawozy ogrodnicze – bezchlorkowe, takie jak Rosafert 12-12-17 czy Qrop Complex Top K.
Istotne są fertygacja i nawożenie dolistne papryki
Zaprezentowany w tabeli 1. przykładowy program nawożenia papryki poprzez fertygację został opracowany z założeniem, że w glebie są przynajmniej średnie zawartości składników pokarmowych. Do fertygacji należy wybierać nawozy o wysokiej rozpuszczalności i zawartości składników pokarmowych, np. z gam Rosasol, Ultrasol lub Soluplant (nawozy oparte na polifosforanach, zawierające dodatki czyszczące linie nawodnieniowe). Do zabiegów dolistnych polecane są bezpieczne i zrównoważone nawozy z wysoką zawartością składników pokarmowych, w proporcjach odpowiednich do fazy rozwojowej. Nawozy z serii Rosaleaf lub Rosasol oraz produkty ASX Fosfor plus, ASX Potas plus, ASX Makro plus dostarczą niezbędnych makro- i mikroelementów. Należy także pamiętać o bardzo ważnych zabiegach nawozami wapniowymi (Metalosate Calcium, Calciminal, Folanx Ca29, Viflo Cal S, Rosatop Ca) oraz o stosowaniu stymulatora ASX Krzem plus.
Przykładowy program fertygacji i nawożenia dolistnego papryki
| Data/faza wegetacji | Zabieg | Zbiornik | Produkt | Dawka na 1 ha (kg) | Dolistnie |
| Dawka nawoz w kg/l | |||||
| Fertygacja | |||||
| okres wegetatywny (do kwitnienia) | 1 | A | CaTs Tiosiarczan wapnia | 15 | ASX Krzem plus (0,5 l) + ASX Tytan plus (0,2 l) |
| 1 | B | Saletra amonowa + Maral | 8 + 3 | Bolero (1 l) | |
| 2 | B | ASX Polifosforan amonu | 20 | Rosaleaf ż łty (3 kg) + Maral (1 l) lub Protaminal (1 l) | |
| 3 | B | Ultrasol 12-12-36 + Saletra amonowa | 20 + 5 | ||
| 4 | B | Ultrasol 20-20-20 + siarczan Mg | 15 + 3 | Rosaleaf czerwony (3 kg) + Maral (1 l) lub Protaminal (1 l) | |
| okres generatywny (kwitnienie i owocowanie) | 1 | A | CaTs Tiosiarczan wapnia | 10 | |
| 1 | B | Ultrasol 20-20-20 + siarczan Mg | 15 + 3 | Metalosate Ca (2 l) lub Calciminal (2 l) + ASX Krzem plus (0,5 l) | |
| 2 | B | Ultrasol 12-12-36 + Maral | 15 + 3 | Rosaleaf zielony (3 kg) + Maral (1 l) lub Protaminal (1 l) | |
| 3 | B | Ultrasol 12-12-36 + Siarczan Mg | 15 + 3 | ||
| 4 | A | Ducanit (saletra wapniowa) | 20 | Metalosate Ca (2 l) lub Calciminal (2 l) + ASX Krzem plus (0,5 l) | |
| 4 | B | Ultrasol 13-40-13 | 25 | Rosaleaf pomarańczowy (3 kg) + Maral (1 l) lub Protaminal (1 l) | |
| wzrost owoców (okres upałów, zbiorów) | 1 | B | CaTs Tiosiarczan wapnia | 10 | ASX Krzem plus (0,5 l) + Viflo Cal S (3 l) |
| 2 | B | Ultrasol 12-12-36 + Maral 15 + 3 | |||
| 3 | B | Ultrasol 12-12-36 | 10 | Folanx Ca29 (5 kg) | |
| 4 | B | Ultrasol 13-40-13 | 15 | ||
| podlewać rośliny | co 3 tyg. | Rosahumus | 1 | ||
Liczy się odpowiedni stosunek pierwiastków
Aby uzyskać równomierne wybarwienie, należy pamiętać, by stosunek azotu do potasu był odpowiedni. Przy intensywnym nawożeniu azotem trzeba zwrócić szczególną uwagę na dostarczenie papryce potasu. W tym celu polecany jest zabieg nawozem Metalosate Potassium, który zawiera 24% tlenku potasu rozpuszczalnego w wodzie. Potas ten występuje w postaci bardzo małych molekuł skompleksowanych zestawem naturalnych aminokwasów pochodzenia roślinnego, które powodują jego szybkie wchłanianie i przemieszczanie w roślinie. W celu uzyskania najlepszych efektów pierwszy zabieg należy wykonać po wsadzeniu rozsady, a kolejne 1–3 zabiegi co 14 dni w dawce 2–4 l/ha w 500 l wody. Potas w odpowiedniej ilości przede wszystkim wpływa na usprawnienie gospodarki wodnej i gromadzenie się cukrów w roślinie, a co za tym idzie na poprawę procesu wybarwiania się papryki. Ważny jest także stosunek potasu do magnezu, który powinien wynosić 3:1. Jeśli będzie za dużo potasu, magnez nie będzie pobierany z gleby, a na roślinach będą widoczne objawy chlorozy magnezowej. Skutkuje to zaburzeniami fotosyntezy, roślina słabo rośnie i gorzej asymiluje pozostałe składniki pokarmowe. Jeśli natomiast w glebie będzie za dużo magnezu, zablokuje on pobieranie potasu, co będzie skutkowało przede wszystkim zaburzeniami w gospodarce wodnej rośliny. Na liściach pojawią się symptomy niedoboru potasu – najpierw zwijanie się liści do góry, w tzw. łódkę, a przy silnym deficycie – zasychanie brzegów liści.
Niedobory składników w uprawie papryki dają objawy
Niedobór potasu w uprawie papryki ma wpływ nie tylko na wspomniany wygląd roślin, ale przede wszystkim na jakość owoców. Potas koreluje z produkcją enzymów odpowiadających za smak owoców (prawidłowa ilość potasu odpowiada za zawartość cukrów, czyli za słodki smak papryki). Odpowiada również za wielkość owoców, czyli ilość miąższu, który się wytworzy pod skórką.
Bardzo ważną funkcję w odżywianiu papryki pełni także fosfor, który odpowiada za ukorzenienie się młodej rośliny. Jego deficyt na dalszym etapie rozwoju uprawy będzie skutkował deformacjami owoców i ich nierównomierną ilością. Fosfor jest odpowiedzialny także za równomierne dojrzewanie papryki. Pierwiastek ten jest bardzo wrażliwy na chłody i niskie pH gleby. Przy niskiej zawartości próchnicy P jest słabo mobilny w glebie, co może oznaczać, że nie przemieści się do roztworu glebowego. Takie zjawisko rośliny komunikują zmianą barwy liści na kolor lekko fioletowy, do purpurowego. Dlatego w programach nawożenia rekomenduje się zabiegi nawozami zawierającymi fosfor. Bilansuje się go w nawożeniu doglebowym i dolistnym oraz poprzez fertygację.
Wapń pomaga zapobiegać suchej zgniliźnie w uprawie papryki
W uprawie papryki zawartość wapnia w glebie powinna wynosić 1200–1600 mg/l gleby. W celu dokarmiania roślin wapniem – w pierwszej kolejności doglebowo – poleca się stosowanie saletr wapniowych lub nawozu Qrop mix w dawce 200 kg/ha. Bardzo skutecznym rozwiązaniem jest CaTs Tiosiarczan wapnia – nawóz doglebowy w formie płynnej. Stosowanie minimum 3 razy w sezonie w dawce 10–15 l/ha, w formie oprysku gleby lub fertygacji, dostarczy roślinom niezbędną ilość wapnia odżywczego i siarki. Ponadto ma doskonałe właściwości zapobiegające zasoleniu gleb, wpływa korzystnie na właściwości sorpcyjne oraz pełni funkcję inhibitora ureazy, czyli zapobiega stratom azotu. Warto również dokarmiać rośliny wapniem dolistnie, aby zapobiegać suchej zgniliźnie. Do tego celu rekomendowany jest nawóz Metalosate Calcium w dawce 1,5–2 l/ha – co ważne, jest bezpieczny w czasie kwitnienia. Do kolejnych zabiegów wapniem polecane są nawozy Calciminal, Folanx Ca29 lub Viflo Cal S.
Biostymulacja papryki ma ogromne znaczenie
Biostymulacja jest szczególnie ważna, gdy panują warunki stresowe, tzn. rośliny są narażone na zimno, suszę, poparzenia słoneczne lub herbicydowe. W takich sytuacjach w programie nawożenia nalistnego rekomenduje się uwzględnić Maral, który wpływa na wysokość i jakość w programie. Gdy rośliny słabo rosną, brakuje im światła i jest chłodno, świetne działanie pobudzające zapewnia mieszanka nawozów zawierających tytan i krzem, czyli ASX Tytan plus i ASX Krzem plus.